1

De plaats van een jonge erfgenaam is rechtens, maar niet feitelijk, anders dan die van een slaaf. Hoewel recht hebbend op alles wordt hij behandeld als ware hij meester over niets. Hij wordt bewaakt door bewakers, en staat onder toezicht van verzorgers. Dit was de positie van Israëlstrijder van God onder de wet. Van hen waren het zoonschap en de heerlijkheid en de verbonden, maar ze waren alle weggelegd voor toekomstig vertoon. Waardigheden passen bij het vermogen; voorrechten bij leeftijd. Kinderen worden weerhouden van hun gebruik, niet slechts door de formele, wettelijke verboden, maar door intrinsieke diskwalificatie. De verantwoordelijkheid over bezit gaat verder dan de kracht en het verstand van een kind.

3

Israëlstrijder van God was, tijdens de periode van onvolwassenheid, slaaf onder de "elementen" van de wereld. Deze "beginselen" of elementaire religieuze nalevingen, hoewel "zwak en arm" (vers 9) en in tegenstelling geplaatst met ChristusGezalfde, waren noodzakelijk voor hun opvoeding en dienden een essentieel doel in de voortgang van onthulling. Maar niemand die de vrijheid van zoonschap kent zou ook maar voor een moment hun boeien toestaan.

4

In Israëlstrijder van God was het aannemen van de verantwoordelijkheden en waardigheden van het man zijn een grote gebeurtenis in het leven van een man. In het leven van de natie was dit te zien door de komst van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikkers Zoon, die hen terug eiste van de slavernij van de wet.

6

In de dagen van onze Heer was het volk tweetalig. Ze gebruikten een Aramees dialect voor het onderling spreken in de huishouding, maar iedereen verstond Grieks, wat in die tijd een vrijwel universele taal was. "Abba" is Aramees, overeenkomend met ons eigen "Pappa".

9

Het is zeer opmerkelijk dat de apostel het Mozaïsche ceremonieel gelijkt stelt aan de heidens riten. Ze keerden niet terug naar hun eerdere afgoderij, maar naar hun nalevingen onder de wet, die zij tevoren niet beoefend hadden. Maar hij staat er op dat het in Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikkers ogen allemaal hetzelfde is, als ze echt naar de riten van de heidenen waren teruggekeerd.

10

Neemt iemand van ons deze dingen waar? Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine zou voor ons vrezen!

12

Indien Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine het Mozaïsche ritueel ten behoeve van hen had opgegeven, dan zouden ze zeker zijn voorbeeld behoren te volgen, want hij had zeker meer reden er aan vast te houden dan zij hadden om er in terug te vallen.

15

Oogziekten kwamen in het Oosten veel voor. Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine’ eerste aanraking met de Galaten was toen hij, als een zieke reiziger, het evangeliegoede bericht aan hen verkondigde, te midden van zijn zwakheden. Uit deze passage krijgen we een glimpje van de vurige liefde die zijn boodschap opriep, en worden we er toe geleid te denken dan hij een aandoening aan zijn ogen had.

17

De woorden vurig en jaloers waren ooit in het Engels hetzelfde, omdat zij zo nauw verbonden zijn in vorm en betekenis. Ze staan voor een enkel Grieks woord. Het is niet altijd duidelijk wat de betere weergave is, maar schijnt jaloezie, en niet vurigheid, de context te bevredigen.

19

Wat een aanhankelijke bemoedering beweegt de apostel als hij nadenkt over zijn zich vergissend kinderen!

22

De controverse richt zich op de vraag: "Wie zijn de erfgenamen van Abrahamvader van vele volken?" Is de grond voor zoonschap besnijdenis en houden van de wet, of is het geloof? De Judalofïsten zeiden: "Wij zijn Abrahamvader van vele volkens zonen!" Abrahamvader van vele volken had twee zonen, zegt Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine. Tot welke lijn behoren jullie, Ishmaël of Isaäklachen? Jullie zijn Ishmaëlieten, zonen van Hagarvlucht, geboren naar het vlees, geboren in slavernij. Jullie zijn niet de erfgenamen van Abrahamvader van vele volken! Isaäklachen, het kind van de belofte, is de ware erfgenaam. Deze twee zonen van Abrahamvader van vele volken illustreren de relatie tussen wet en belofte, vlees en geest. Ishmaël kwam in het huis van Abrahamvader van vele volken tussen de belofte en de komst van de ware erfgenaam. Geboren uit ongeloof was hij een voortdurende beproeving en vervolgde hij de zoon van de belofte. Maar uiteindelijk ging het bevel uit: Zendt deze dienares en haar zoon weg!

Het kon nauwelijks zo zijn dat de Galaten luisterden naar anderen dan de zogeheten "gelovige" Joden, die verbonden waren met de apostelen, en met Jakobushielenlichter. Ze zouden niet luisteren naar de vervolgers van de ekklesia in Jeruzalemstad van (de god) Salem - vredestichter. Tienduizenden Joden geloofden, maar ze waren allen vurig voor de wet (Hand. 21.20). Dit laat zien dat zij die verbonden waren met de Pinksterbediening, venijnig tegengesteld waren aan Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine en zijn leer van genade. Toen hij in Jeruzalemstad van (de god) Salem - vredestichter was brachten zij de menigte tegen hem in opstand en doodden ze hem bijna. Deze Joodse Christenen waren de meest problematische vijanden van de ekklesias onder de naties die door Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine waren gesticht.