1

De offers onder de wet waren maar zwakke beelden van het grote Offer. Zij brachten bedekking, dat wil zeggen: een bedekking voor zonde. Het offeren van ChristusGezalfde bracht een echte verzoening, want het deed de zonden weg die door het bloed van stieren en bokken was bedekt. Bedekking bedekte zonde, vergeving doet die weg, maar rechtvaardiging, die wij genieten, gaat veel verder dan dat. De Hebreeërs werden niet gerechtvaardigd.

5

Het bezwaar van de ongelovige dat de Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker van Israëlstrijder van God een verschrikkelijke Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker was Die een genoegen had in het bloed van gedode dieren, wordt hier regelrecht ontkent. Het hele offersysteem, niet alleen als een bedekking voor zonde, maar ook als middel van aanbidding door hele brandoffers, gaf Hem op zich geen plezier, maar alleen als het typerend was voor het ware. De lichamelijke perfectie van een dier was niets voor Hem dan een herinnering aan de morele en geestelijke perfectie van de Ene Die kwam om Zijn wil te doen. Het bloed van dieren kon zonden bedekken, maar had niet de macht om ze weg te doen, maar het voorzegde het ware Offer en het lijden dat volstaat om alle zonden – bedekt of onbedekt – uit te schakelen en uiteindelijk allen te rechtvaardigen die ze begingen, alsook Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker te rechtvaardigen voor de aanwezigheid van zonde in de wereld. Deze grotere gevolgen zijn, uiteraard, in deze brief niet in beeld.

7

Daarom offert ChristusGezalfde "Zichzelf smetteloos voor Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker", niet aan het kruis, maar bij het komen in de wereld, zoals de Israëlstrijder van Godiet zijn offer presenteerde bij deur van de tabernakel (Hebr. 9:14; Lev. 1:1-5).

11

Het grote verschil tussen de Leviaanhanger, aanhankelijktische offers en dat van hun Antitype wordt beeldend voor ons gebracht in de daad van de hogepriesters en de inactiviteit van ChristusGezalfde. Ja, zouden de offers van de wet echt gevolgen hebben gehad, zoals dat van ChristusGezalfde, dan zou er nooit een priesterschap en een offersysteem zijn geweest. Mozesdoen vergeten, getrokken, uit het water halen zou één offer gebracht hebben, zoals dat bij de inwijding van het verbond (Exo. 24:5), dan zou er geen verdere noodzaak voor een offer zijn geweest en zou er geen noodzaak voor een priesterschap zijn geweest. Het Aäronlichtbrengerische priesterschap is gebouwd op z’n eigen onvermogen. Z’n voortdurende ronde van vergeefse rituelen kende geen doel, verdroeg geen ophouden, en gaf geen rust. Geen priester was toegestaan te zitten in de heilige plaatsen, want zijn werk was nooit klaar. In deze dingen staat het type in tegenstelling tot het antitype, want ChristusGezalfde is, voor zover het Zijn priesterschap betreft, gezeten in het heilige der heiligen.

15

Onder het nieuwe verbond, wanneer Judalof en Israëlstrijder van God hersteld zullen zijn in hun land, zal het zondoffer weer geofferd worden (Eze. 43:22), maar het is duidelijk dat dit niet zal zijn voor hen die vergeving hebben ontvangen.

19-20

De "recente gelegde weg" is een verwijzing naar het pad dat naar de tempel leidde. Aan beide zijden waren de lichamen van de offers die zojuist gedood en geofferd aan JAHWEH waren. Het was echter een doodlopende weg en niemand anders dan een priester durfde die te gaan. De weg nu leidt door de dood en opstanding van ChristusGezalfde en is daarom een levende weg, hoewel recent gelegd. In het verleden durfden zelfs priesters niet door het gordijn te gaan, waarachter de Shekinah heerlijkheid zich bevond. Nu echter hebben de Hebreeërs van elke stam toegang, niet alleen in de buitenste hof van de priesters, maar in het heilige en in het heilige der heiligen, waar de hogepriester slechts een maal per jaar binnen ging. Hij ging met vrees en beven, maar zij worden uitgenodigd met zekerheid binnen te gaan, vanwege de werkzaamheid van dit gesprenkelde bloed en ze zuiverheid die komt door Zijn woord (Joh. 15:3). Het is als aanbidders dat zij naderen. Deze brief spreekt van ChristusGezalfde’ priesterschap en niet van dat van Zijn volk.

27

Onder de wet moest iemand die "aanmatigend" zondigde (Num. 15:30), of zoals het Hebreeuws het heeft: "met een hoge hand", afgesneden worden uit zijn volk, omdat hij het woord van JAHWEH had veracht en Zijn gebod had gebroken. De man die op de Sabbat takken verzamelde werd ter dood gestenigd (Num. 15:32-36). De vrijwillige zonde waar hier naar wordt verwezen, is zonder twijfel de afwijzing van de waarheid en afval van het geloof. Het geloof van de Hebreeërs, dat gefundeerd was op de krachten en tekenen die werden gegeven als teken van de nadering van het koninkrijk, werd zeer beproefd toen deze tekenen ophielden en het koninkrijk niet kwam. Maar zij die zich afwendden konden dat niet doen zonder Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker te verachten en te stampen op de Zoon van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker, zo de krachtige jaloezie van JAHWEH opwekkend. Voor zoiets is er geen zondeoffer, want zij weigeren het enige Offer dat baat brengt. Zij roepen de verontwaardiging van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker over zich af.

Hoe groot is de tegenstelling tussen deze Hebreeërs en zij die kwamen onder de bediening van Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine! Hun geloof faalde niet door gebrek aan bewijs, omdat het er nooit op gegrond was (2Kor. 5:7). Zij komen zo compleet onder de heerschappij van genade, dat volharding in zonde alleen maar de toevloed van gunsten zou doen toenemen (Rom. 6:1). We staan buiten het gebied van veroordeling (Rom. 8:1). De Hebreeën werden nooit binnen gebracht in een genade als deze, want hun bestemming is het koninkrijk.