De Besnijdenisbrieven

Tijdens de opmerkelijke conferentie in Jeruzalemstad van (de god) Salem - vredestichter, toen Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine zijn evangeliegoede bericht voorlegde aan hen die een hoge positie hadden, legden ze hem niets op, maar zagen ze dat hem het evangeliegoede bericht van de Onbesnedenheid was toevertrouwd, net zoals aan Petrusrots dat van de Besnijdenis (Gal. 2:6-9). Jakobus, Cefas en JohannesJAH is genadig gaven hem de rechterhand van broederschap. Hij moest naar de naties gaan, zij naar de Besnijdenis. De beslissing van deze conferentie wordt weerspiegeld in de brieven die werden geschreven door hen die aanwezig waren. De brieven die door Jakobus, Petrusrots, JohannesJAH is genadig en Judaslof (Griekse vorm van Juda), de broer van Jakobus, geschreven werden vormen het grootste deel van de volgende collectie, daarom noemen we ze zo.

Niets zal meer bijdragen aan het verstaan van deze geschriften dan het heldere begrip dat ze, in ieder detail, verschillen van Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine' brieven, en in het geheel niet toepasbaar zijn op de huidige pauzetijd van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikkers genadevolle handelen met de naties, tijdens Israëlstrijder van Gods tijdelijke afwijking. In deze geschriften wordt geen enkele waarheid bediscussieerd die niet op een hoger vlak ge dupliceerd kan worden in de geschriften van de Onbesnedenheid.

Het vitale verschil is dit: In deze brieven komt alle zegen naar of door het gelovige Israëlstrijder van God; in de huidige bedeling van genade overvloeit alle zegen ondanks het feit dat Israëlstrijder van Gods afval het kanaal van zegen verstikte. Wij worden gezegend ondanks Israëlstrijder van Gods falen. Zij zullen gezegend worden, en de naties zullen doorheen hen gezegend worden, in de komende dag waarop deze brieven slaan, op grond van hun terugkeer naar Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker.

Het uiteindelijke gebied van zegen in Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine' brieven werd overgezet naar de hemel (Efe. 1.3). Zoiets wordt in de Besnijdenis brieven niet gezien. Ze houden zich alle bezig met Israëlstrijder van God op de aarde, niet met een uitverkiezing uit de naties die een hemelse bestemming hebben. Ze zijn alle gebaseerd op een fysieke verwantschap met de MessiasGezalfde, en leggen grote nadruk op Zijn vlees, terwijl Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine op een punt kwam waar hij dit geheel uitsloot uit zijn bediening (2Kor. 5:16).

Zij gaan om met ChristusGezalfde zoals Hij op aarde was en zoals Hij zal terugkeren naar de aarde. Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine begint bij Zijn hemelvaart en onthult een eerdere terugkomst van ChristusGezalfde, niet naar de aarde, maar in de lucht, om Zijn heiligen daar bij Zich te roepen.

Zoals Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine' naam inhoudt, houdt hij zich bezig met een tussentijd, een tussenzin in Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikkers programma. Daarom zouden we direct van Handelingen door moeten gaan naar Hebreeën en verder lezen naar Judaslof (Griekse vorm van juda) (Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine' tussenliggende brieven overslaand), om de echte band te krijgen tussen de verkondiging van het koninkrijk in het boek Handelingen en de brieven die zich bezig houden met de tijdelijke gevolgen van de verwerping er van.

Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine' bedieningen veranderden met nieuwe onthullingen, zo dat zijn loopbaan in het boek Handelingen alleen voorwaarschuwend is voor zijn geschreven onthulling, in het bijzonder die welke aan de afsluiting er van is gegeven. Dat is niet het geval met de andere apostelen. In hun brieven wordt niets nieuws onthuld, ze zijn slechts een aanpassing van hun eerdere bediening die te danken is aan de omstandigheden die behoren bij de tijdelijke verwerping van het koninkrijk.

De verbazing van die Pinkstergelovigen die trouw bleven tot het einde, wordt beantwoord in Hebreeën. De problemen van hen die zullen lijden wanneer het koninkrijk weer op het goddelijk programma staat, worden ondervangen door Petrusrots, die het koninkrijk binnen gaat door lijden en dood. De koers van hen die door de tijd van moeite heen geleid worden en levend de tijd van zegen binnen zullen gaan, wordt afgebeeld en geleverd door JohannesJAH is genadig (zie Joh. 21:18-23). Jakobus houdt zich voornamelijk bezig met de rebellerenden en de rijken.

Deze geschriften kunnen niet "toegepast" worden op de heiligen van vandaag zonder aanzienlijke verwarring en verlies. Omdat het van meer hedendaags belang is om deze lijn van waarheid te onderscheiden van de onze, dan volledig de boodschap voor de Besnijdenis te begrijpen, zal bijzondere aandacht gegeven worden aan het contrast er van met de genade die de onze is in ChristusGezalfde JezusJAH redt.

Deze brieven behandelen niet het soort themas als het lichaam van ChristusGezalfde, de kerk als een geestelijk organisme, de identificatie met ChristusGezalfde voor Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker, kruisiging met ChristusGezalfde, vrijstelling van wet, rechtvaardiging door geloof, de verzoening en de hemelse bestemming. Falen of weigeren om te onderkennen dat Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine een andere onthulling bracht, verklaart de heersende verwarring over wat het evangeliegoede bericht voor de huidige bediening echt is.

Veel is geschreven over het auteurschap van Hebreeën, maar niets is zo behulpzaam als het feit dat de schrijver zichzelf niet onthult. Iedereen die doordrenkt is met de geest van zijn brieven zal er mee instemmen dat Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine niet alleen zo'n uiteenzetting niet schreef, maar dat ook niet kon. Het is voor hem onmogelijk zichzelf te associëren met een gezelschap mensen waarvan hij door de heilige geest was afgescheiden, van wie de bestemming volkomen anders is. In tegenstelling hiermee dienen de brieven van Jakobus, Petrusrots JohannesJAH is genadig en Judaslof (Griekse vorm van Juda) geïnterpreteerd te worden in het licht van hun karakters en loopbanen.

Jakobus verbindt ons met de laatste en laagte periode in het boek Handelingen, want de natie zal in een zelfs nog meer serieuze geestelijke toestand komen wanneer Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker begint hen tot Zichzelf te roepen. Petrusrots was bestemd om te lijden. Daarom schrijft hij met verwijzing naar het lijden dat nog klaar ligt voor de afvallige natie. JohannesJAH is genadig moest blijven wachten tot Zijn komst. Dientengevolge schrijft hij voor hen die zullen leven door de dag van verontwaardiging, en zonder te sterven binnen zullen gaan in het koninkrijk.

Het belangrijkste punt om waar te nemen is dat al deze mannen behoren tot de Besnijdenis en schrijven voor de Besnijdenis, niet voor de naties. Hun bediening en boodschap is tijdelijk opgeschort, zolang de huidige bediening van hemelse gunst zal voortduren, zonder de bemiddeling van Israëlstrijder van God. Alleen Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine schrijft voor ons. Hem, met een paar Hellenisten, is een genade geschonken die ver uitstijgt boven iets in de Besnijdenisbrieven. En omdat het puur genade is worden die uit de naties die geloven op gelijkelijk verheven voorwaarden met hen verbonden.

Hebreeën neemt het onderwerp van Handelingen weer ter hand. Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine’ brieven zijn een tussenzin in Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikkers handelen. In Handelingen wordt het koninkrijk geproclameerd en door de natie Israëlstrijder van God, als geheel, verworpen. Maar er was een overblijfsel dat geloofde. Van dezen volgden de Hellenisten¹⁾ de onthullingen die aan Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine waren gegeven en vonden een nieuwe en hemelse bestemming. Maar de Hebreeën, verbonden met de twaalf apostelen en Jakobus, van wie de bestemming het koninkrijk is, zoals beloofd door de profeten, zijn achtergebleven in een benauwende situatie die wijten is aan de nationale afwijking van Israëlstrijder van God. Wat zal er van hen worden in de tijd dat de natie struikelt? Het koninkrijk kan pas komen als de volheid van de naties is ingegaan. Dat zou nauwelijks kunnen gebeuren in de tijdspanne van hun leven. Het boek Hebreeën gaat over het probleem van deze Pinksterdaggelovigen en neemt hen mee terug naar dezelfde positie als die werd ingenomen door de aartsvaders en profeten van vroeger, zoals uitgelegd in het elfde hoofdstuk. Die stierven in geloof, terwijl ze de beloften nog niet hadden ontvangen.

Een belangrijk onderscheid tussen Hebreeërs en Hellenisten zal helpen deze brief te verstaan. Beide waren Joods, van het volk van Israëlstrijder van God voor wat het vlees betreft. Beide worden voor ons gebracht in het zesde hoofdstuk van Handelingen, waar de weduwen van de Hellenisten onderscheiden werden van de weduwen van Hebreeërs. Beiden spraken Grieks, maar de cultuur en opleiding van de Hebreeërs was essentieel oosters en naar de tradities van hun voorouders. De Hellenisten, die voornamelijk samengesteld waren uit hen die in vreemde landen gewoond hadden, waren Grieks van cultuur en gewoonten. Ze waren zo verschillend dat ze speciale synagogen hadden in Jeruzalemstad van (de god) Salem - vredestichter. De Hebreeërs maakten zich sterk voor het ritueel en de religie van hun vaders. Ze zijn het speciale onderwerp van deze brief, zoals duidelijk wordt uit de openingsstrofen.

Aangezien het geloof van de Pinksterdaggelovigen rustte op tekenen en wonderen, in afwachting van de krachten van het koninkrijk, vielen sommigen weg toen deze uitingen ophielden en het beloofde koninkrijk er niet in slaagde te verschijnen. Hun afvalligheid wordt behandeld in het zesde en negende hoofdstuk – passages die geen toepassing kunnen hebben in de huidige bedeling van genade, maar die als een wolk gehangen hebben boven de hoofden van hen die dachten in eenzelfde positie te zijn. Heiligen in Israëlstrijder van God werden voorwaardelijk vergeven. De voortduring er van hing af van hun doorgeven van deze vergeving naar de andere naties, zoals in de gelijkenis van de schuldenaar van tienduizend talenten. De vergeving kon en werd teruggetrokken. Ze is nu niet van kracht. Wij hebben de eindeloos hogere gunst van rechtvaardiging.

Hebreeën is het antitype van de wildernisreis van Israëlstrijder van God vanuit Egypte (egyptisch)huis van (de god) Ptah - (koptisch) het zwarte land (t.o.v. de witte woestijn) naar het beloofde land. Het brengt ons ChristusGezalfde voor ogen als de ware Middelaar, groter dan Mozesdoen vergeten, getrokken, uit het water halen; de ware Redder, groter dan JozuaJAH redt; de ware Hogepriester, groter dan Aäronlichtbrenger. Het houdt betere beloften in met betrekking tot het land en het koninkrijk. Het type er van is de tabernakel en de bediening er van, voordat Israëlstrijder van God het land binnen ging.

1) Hellenisten: Joden die er een Griekse levenswijze op na hielden.