1-6

Vergelijk met Markuseen verdediging 7:1-13

1

Onze Heer kwam om de wet te vervullen. Wanneer Hij iets leerde dat anders scheen te zijn dan de inzettingen er van, was dat omdat Hij boven de wet stond. Hij kon die meer doorzoekend maken (5:27-48). Als tempel van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker konden Hij en allen in zijn aanwezigheid de sabbat schenden (12:1-8). Nu, echter, heeft Hij de opdracht de mondelinge voorschriften te overtreden die de rabbijnen niet alleen aan de wet hadden toegevoegd, maar in feite boven de wet stelden. Eigenlijk, hoewel zij Zijn suprematie boven Mozesdoen vergeten, getrokken, uit het water halen verwierpen, matigden ze het zichzelf aan. Hun keuze voor een test is voor hen zeer ongelukkig. Hoewel ze hypocriet druk bezig waren met de ceremoniële reiniging van hun handen, ontwijdden ze zichzelf met hun monden en allen rond hen met gedachten die Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker onteerden. De Heer viel hen niet aan op het onderwerp van het wassen voor maaltijden. Hij kan dat een onschuldig ritueel gevonden hebben, waaraan je voldoet of niet, volgens de fijnere dictaten van beleefdheid. Maar Hij valt hen wel aan op de gedachte dat een traditie bindend is, en dat Hij of de Zijnen verplicht waren te handelen naar enig menselijk voorschrift. Dus koos Hij een van hun tradities, die niets minder was dan een poging om aan hun wettelijke verplichtingen te ontsnappen, en legt hun hypocrisie bloot door hun eigen voorschriften te stellen boven de goddelijke verordeningen. Zij noemden het een "heg rond de wet", maar het was een dolksteek in de onthulde wil van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker. Het bewaakte de wet niet, maar verklaarde die weg. Zijn wet was rechtvaardig en goed. Hun verdraaiingen er van waren onrechtvaardig en slecht.

Het vijfde gebod was een zeer weldadige voorziening voor zowel ouders als kinderen. Het is een teken van de degeneratie van onze tijden dat er weinig eer wordt getoond aan vader en moeder. De wet besloot hiermee de ouderlijke controle van tijd of talent. De enige manier om dit te voorkomen was te eisen dat het toegewijd was aan Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker, de Enige Die vereist had dat het opgedragen werd aan ouders! De "korban" of naderingsgeschenk was een offer dat bedoeld was om de gunst van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker te winnen. Ze dachten Hem te kunnen chanteren met de resultaten van hun ongehoorzaamheid aan Zijn woord! Dezelfde principes gelden voor alle tijden. Te gehoorzamen is beter dan te offeren, opletten beter dan het vet van rammen (Jes. 15:22). Laat niemand menen dat Hij een genoegen heeft aan hun offers, of het nu een succes in dienstbetoon is of zelfs lijden ten behoeve van Hem, indien het niet in de meest volkomen overeenstemming is met Zijn wil. Het is een van de meest verraderlijke en misleidende misvattingen te denken dat, aangezien Zijn genade aan zulk kwaad voorbij gaat, en er zegeningen door zendt, het Zijn goedkeuring wegdraagt. Laten we geen voordeel halen uit Zijn genade of al te zeer vertrouwen op Zijn liefde. Dat is niet de leiding van Zijn Geest. Onze Heer stelt niet alleen de offers van ongehoorzame zonen aan de kaak, maar wijst regelrecht de leer af dat besmetting komt door ongewassen handen.

4

Zie Exodus 20:12; 21:17

7-9

Vergelijk met Markuseen verdediging 7:6-8

8

Zie Jesajaheil is JAH 29:13, Septuagint

10-20

Vergelijk met Markuseen verdediging 7:14-23

14

Zie Jesajaheil is JAH 9:16; Maleachi 2:7; Lukaslichtgevend 6:39

21

Vergelijk met Markuseen verdediging 7:24-30.

Het voorval met de Kanaplaats van rietänitische vrouw is voor ons van weergaloos belang, want het toont duidelijk aan wat de status was van de naties in de bediening van onze Heer. Haar fouten zijn zeer instructief. De naties hebben geen deel in de Zoon van Davidgeliefde. Hij is Israëlstrijder van God’s koning. Hoe vaak ze ook de Zoon van Davidgeliefde smeekt, Hij antwoordt haar met geen woord. Laat niemand menen dat Zijn hart niet geraakt werd of dat Hij niet genadevol wilde zijn. Ze was door de verkeerde deur gekomen. Toch wil Hij haar niet wegzenden. Tenslotte vertelt Hij haar waarom Hij haar niet kan helpen. De Zoon van Davidgeliefde, de persoon die ze benaderde, heeft geen opdracht buiten de natie Israëlstrijder van God. Een oosterse koning wordt geacht de vader van zijn volk te zijn. Zij zijn zijn kinderen. De Kanaplaats van rietänitische vrouw had geen recht op Zijn overvloed.

Dit is de sleutel tot ChristusGezalfde’ aardse missie. Hij was een Dienaar van de Besnijdenis, niet van de Onbesnedenheid (Rom. 15:8). Tijdens Zijn bediening hadden de naties zelfs niet de plaats die zij ontvingen in de Pinkstertijd, toen, na veel voorbereiding, de apostelen geleerd werd dat proselieten, zoals Corneliusvan een hoorn, een beetje konden delen in Israëlstrijder van God’s geestelijke zegeningen (Hand. 10). Later, in Antiochë in Pisidiëbergachtige streek in Galatië, in Klein Azië, werd door Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine de deur geopend voor enkelen die geen proselieten waren (Hand. 13:46,47). Maar het duurde tot het einde van de Handelingentijd dat de redding van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker rechtstreeks gezonden wordt naar de naties (Hand. 28:29). De tweede helft van het tweede hoofdstuk van Efezetoegestaan (2:11-22) is een uitgebreide verklaring die laat zien dat, in de huidige bedeling van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker’s genade, de naties niet langer de mindere plaats innemen die hen in Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine’ vroegere bediening was toegewezen.

ChristusGezalfde is Heer van allen (Hand. 10:36). Onder deze titel viel zelfs de Kanaplaats van rietänitische vrouw onder Zijn rechtsbevoegdheid. Ze aanbidt en ze roept om hulp. Maar zelfs zo is ze in het geheel niet op gelijke voet met de begunstigde natie. Voor haar zijn er alleen de restjes. Als ze de positie van een hond wil innemen, kan ze een beetje van het overschot krijgen. Dit is de plaats die wij, heidenen, hebben in de bediening van ChristusGezalfde. Onze positie werd verbeterd in de daarop volgende Pinkstertijd. Maar het was tot Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine’ gevangenneming dat we nabij gebracht werden en de familie van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker binnen gingen (Efe. 2: 18-19). Tot dan waren we nog steeds gasten aan Israëlstrijder van God’s tafel, misschien wel puppies er onder.

29-31

Vergelijk met Markuseen verdediging 7:21-27

32-39

Vergelijk met Markuseen verdediging 8:1-10

32

Het voeden van de vier duizend bij deze gelegenheid is het complement van Zijn eerdere wonder, toen vijfduizend verzadigd werden (14:16). Erwakend (is Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker) zijn twee grote lessen uit te leren, die alleen onderscheiden kunnen worden door zorgvuldig de twee te vergelijken. Als een teken maken de zeven broden, toegevoegd aan de vijf, twaalf, war overeenkomt met de geestelijke voorziening voor Israëlstrijder van God gedurende hun verblijf in de wildernis of voordat ze het koninkrijk binnen gaan. De vijf broden zijn voor Israëlstrijder van God in het verleden, zijnde de eerste drie verslagen van het leven van onze Heer, Handelingen en Hebreeën. JohannesJAH is genadig’ verslag werd waarschijnlijk later geschreven en is voor het koninkrijk zelf. De pauze tussen de twee wonderen geeft de periode aan van Israëlstrijder van God’s verstrooiing. De zeven broden zijn de zeven brieven die geleverd werden voor hun voeding aan het einde van deze aion. Jakobushielenlichter 1 en 2 Petrusrots, de drie brieven van JohannesJAH is genadig, en Judaslof zullen hun manna zijn in de tijd van het einde.

De nood was bij deze gelegenheid veel grote, want de menigte was al drie dagen zonder voedsel. Ze waren zwak en in gevaar van instorting. Deze omstandigheden zullen in Israëlstrijder van God herhaald worden in de komende tijd. Dan zullen de gelovigen blij zijn de brieven van de Besnijdenis ten nutte te kunnen maken, die voldoen aan hun behoeften en hun verlangens bedienen.

Het is voor ons pure roverij om deze voorziening van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker’s verbondsvolk weg te nemen. Zouden we hun geestelijke voorziening kapen, dan zal het zeker niet hun voorraad doen afnemen, maar het zal onze eigen vreugde over de allesoverstijgende afdoendheid die ons in Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine’ brieven geleverd wordt doen afnemen, want we kunnen niet onze eigen rijkdommen op prijs stellen, terwijl we die van hen gappen.